Πολύ ενδιαφέρουσα η απειλητική γλάστρα, καθώς επίσης ενδιαφέρον έχει και το ύφος του ψαριού, που υποθέτω ότι είναι από αυτά που προορίζονται γιά σούπες...
Ο καλλιτέχνης, συνήθως ψύχραιμος και δυναμικά γαλήνιος, δεν έχει συνηθίσει το κοινό του σε έντονες εκφράσεις έκρηξης του συναισθηματικού γίγνεσθαι, προτιμώντας να παραμένει απλός παρατηρητής αυτού που ο ίδιος παρουσιάζει.
Εχει λοιπόν εξαιρετικό ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι σε αυτό το δίπτυχο κάτι αλλάζει, καθώς οι γραμμές (έκφρασης) γίνονται τόσο έντονες σαν μαχαιριές, ματώνοντας σχεδόν το χαρτί που παίζει τον ρόλο του εκούσιου θύματος που μεταφέρει στον θεατή ερωτηματικά για τα αίτια του πρόδηλου εκρηκτικού εκνευρισμού. Είναι, ίσως, ένας υπερβολικά πικρός (μεταφορικά) εσπρέσο; Ενα λερωμένο με κραγιόν φλυτζάνι; Ενα μπαγιάτικο κουλουράκι;
Συναισθηματικά πολύ σημαντικό, λοιπόν, το έργο, καθώς εγκαινιάζει νέους κώδικες επικοινωνίας καλλιτέχνη - κοινού.
guillaume platsatouras Ευχαριστώ πολύ γιά τις παρατηρήσεις καί γιά το βαθύ, αναλυτικό σας σχόλιο, που θα μελετήσω με ενδιαφέρον. Ως πρώτη απάντηση, δεχθείτε, παρακαλώ, την άποψή μου, ότι "υπερβολικά πικρός εσπρέσο" δεν υφίσταται.
Τα σχόλια του κ. Guillaume Platsatouras δεν άφησαν πεδίο πρόσθετων παρατηρήσεων επί των έργων, να ήθελα να σημειώσω μόνο την δυνατή έμπνευση για ευρεσιτεχνίες της δημιουργού στο πρώτο και την μοναδική ευαίσθητη φαντασία στο δεύτερο:)
... and there!
Πολύ ενδιαφέρουσα η απειλητική γλάστρα, καθώς επίσης ενδιαφέρον έχει και το ύφος του ψαριού, που υποθέτω ότι είναι από αυτά που προορίζονται γιά σούπες...
ReplyDeleteΆσε τα λέλουδα
ReplyDeleteκαι δος μου λίγη
συντήρηση, στοργή,
είπ' ο Γλαστρανεμιστήρας
στην κυρά.
Ζέστες έρχονται,
θα με χρειαστείς
για τα καλά!
Τότε θα καίει ο ήλιος σαν αχινός
κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια
θα κολυμπάνε στον ουρανό! :-)
h.constantinos Ροφός; Σκορπίνα; Χάνος;
ReplyDeletemichalis melidonis "Η αγάπη όλα τα νικά" ;-)
Ο καλλιτέχνης, συνήθως ψύχραιμος και δυναμικά γαλήνιος, δεν έχει συνηθίσει το κοινό του σε έντονες εκφράσεις έκρηξης του συναισθηματικού γίγνεσθαι, προτιμώντας να παραμένει απλός παρατηρητής αυτού που ο ίδιος παρουσιάζει.
ReplyDeleteΕχει λοιπόν εξαιρετικό ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι σε αυτό το δίπτυχο κάτι αλλάζει, καθώς οι γραμμές (έκφρασης) γίνονται τόσο έντονες σαν μαχαιριές, ματώνοντας σχεδόν το χαρτί που παίζει τον ρόλο του εκούσιου θύματος που μεταφέρει στον θεατή ερωτηματικά για τα αίτια του πρόδηλου εκρηκτικού εκνευρισμού. Είναι, ίσως, ένας υπερβολικά πικρός (μεταφορικά) εσπρέσο; Ενα λερωμένο με κραγιόν φλυτζάνι; Ενα μπαγιάτικο κουλουράκι;
Συναισθηματικά πολύ σημαντικό, λοιπόν, το έργο, καθώς εγκαινιάζει νέους κώδικες επικοινωνίας καλλιτέχνη - κοινού.
guillaume platsatouras Ευχαριστώ πολύ γιά τις παρατηρήσεις καί γιά το βαθύ, αναλυτικό σας σχόλιο, που θα μελετήσω με ενδιαφέρον.
ReplyDeleteΩς πρώτη απάντηση, δεχθείτε, παρακαλώ, την άποψή μου, ότι "υπερβολικά πικρός εσπρέσο" δεν υφίσταται.
Δεν υφίσταται; Δεν σας έχει συμβεί να παραγγείλετε lungo και να σας φέρουν stretto?
ReplyDeleteΤα σχόλια του κ. Guillaume Platsatouras δεν άφησαν πεδίο πρόσθετων παρατηρήσεων επί των έργων, να ήθελα να σημειώσω μόνο την δυνατή έμπνευση για ευρεσιτεχνίες της δημιουργού στο πρώτο και την μοναδική ευαίσθητη φαντασία στο δεύτερο:)
ReplyDeleteguillaume platsatouras Σάς φαίνομαι γιά τύπος που παραγγέλνει κάτι άλλο από "stretto"? ;-)
ReplyDeleteάστρια Μη σε τρομάζει ο κύριος Πλατσατουράς, κατά βάθος είναι πολύ απλός άνθρωπος- κατά βάθος, όμως ;-)