Η ανάλυση του ξωτικού στην προηγούμενη ανάρτηση με έχουν αφήσει τόσο άφωνη όσο και προβληματισμένη... τι άλλο μου μένει να κάνω εκτός από το να προσευχηθώ;;
Η σεμνότητα των παπουτσιών μετά από μία έντονη κηπουρική εβδομάδα και διακριτικά χωρίς πρόσωπο!:) Και η ανταμοιβή; Ευλογία! Όταν γίνεται κανείς ένα με τη δημιουργία, τότε ανθίζει και ο ίδιος (δυστυχώς καμιά φορά και ριζώνει)
καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα!
υγ. τα δένδρα πάντως χωρίς φύλλα, φαίνονται σαν ανοιχτές παλάμες για τον κηπουρό:))
Η ανάλυση του ξωτικού στην προηγούμενη ανάρτηση με έχουν αφήσει τόσο άφωνη όσο και προβληματισμένη... τι άλλο μου μένει να κάνω εκτός από το να προσευχηθώ;;
ReplyDeleteΞέχασα να διευκρινίσω:
ReplyDeleteγια την ισορροπία της ψυχής μου....
Και ένα τάμα στην Μεγαλόχαρη θα βοηθούσε, νομίζω.
ReplyDeleteΗ σεμνότητα των παπουτσιών μετά από μία έντονη κηπουρική εβδομάδα και διακριτικά χωρίς πρόσωπο!:) Και η ανταμοιβή; Ευλογία! Όταν γίνεται κανείς ένα με τη δημιουργία, τότε ανθίζει και ο ίδιος (δυστυχώς καμιά φορά και ριζώνει)
ReplyDeleteκαλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα!
υγ. τα δένδρα πάντως χωρίς φύλλα, φαίνονται σαν ανοιχτές παλάμες για τον κηπουρό:))
mariela Ναί, αλλά πιάνει; η προσευχή, εννοώ!
ReplyDeleteh.constantinos Ή στην Δήμητρα τού Δωδεκαθέου ;-)
άστρια Δεν είναι πάντα κακό να ριζώνει κανείς ;-)
Ποτέ δεν ξέρεις... κάν'τη να βρίσκεται...
ReplyDeletemariela :-P
ReplyDelete