Ααα μια ζωγραφιά που αρμόζει σε ξωτικά επιτέλους (καλά και η γοργόνα που έκανε κωλοτούμπες δεν λέω ....)
ονειρική, παραμυθένια,αγαπησιάρικη,τολμηρή(μια τόση δα καρδούλα μόνη στον κάμπο.... θέλει κουράγιο) ότι ακριβώς μας χρειάζεται!! θα στείλω να την προσέχουν μέχρι...
αχ παιδικά χρόνια, παιδικά κυνηγητά σε αγρούς και σε χωράφια...
ReplyDeleteαυτό μου έφερε στο μυαλό αν και είμαι παιδί της πόλης...
logia ... και σε "μαγεμένα" δάση... ;-)
ReplyDeleteΣου την δανείστηκα αυτή την καρδούλα για λίγο και την πήγα βόλτα:) στο blog μου
ReplyDeleteΚαλό μεσημέρι:))
υγ.Τώρα διάβασα την απάντησή σου για το μαγεμένο δάσος, νόμιζα ότι ήταν άλλο φυτό, μάντεψε:))
Εγώ πρωτοδιάβασα "heartleft" στον τίτλο... αλλά με το έντονο χρώμα στην καρδιά τον ξαναδιάβασα...σωστά αυτή την φορά...
ReplyDeleteΠάρα πολύ όμορφο ντόντε...
ξ.
είναι τα μονοπάτια που αφήσαμε μαζί με την καρδιά μας και αυτά τα βήματα που λησμονήσαμε στοιχειώνουν τις νύχτες μας
ReplyDeleteΑαα μια ζωγραφιά που αρμόζει σε ξωτικά επιτέλους
ReplyDelete(καλά και η γοργόνα που έκανε κωλοτούμπες δεν λέω ....)
ονειρική, παραμυθένια,αγαπησιάρικη,τολμηρή(μια τόση δα καρδούλα μόνη στον κάμπο.... θέλει κουράγιο)
ότι ακριβώς μας χρειάζεται!!
θα στείλω να την προσέχουν μέχρι...
ξeniáδa :-)
ReplyDeleteηλιογράφος Ή τα μονοπάτια που έρχονται...
ξωτικό Καλώς το, χαίρομαι που βρήκες εδώ κάτι που σού αρέσει!