28 February 2012

Let Me Walk!

7 comments:

Mariela said...

Και που θες να πας εεεε;;;;

H.Constantinos said...

Σημαντική λεπτομέρεια η δέστρα στην οποία εγαντζώθη η ουρά του φόβου!

Χμμμ... "Η Ουρά του Φόβου" Καλός τίτλος μου φαίνεται αυτό, δεν ξέρω για τί πράγμα, αλλά κάτι θα βρούμε...

(Ωραία κίνηση και έκφραση έχει ο μπάρμπας, πέτυχε!)

dodo said...

mariela Οπουδήποτε- αρκεί να ξεκολλήσει από εδώ!

h.constantinos Εννοείται ότι θα βρούμε· θα βρείτε· θα βρεθεί, τελοσπάντων ;-)

Άστρια said...

Παρόλο που διάβασα την ιστορία που έγραψες dodo, αυτή τη στιγμή που ακούω ειδήσεις, νοιώθω ότι η εικόνα, καταπληκτικά αληθινά, αποδίδει τον τρομακτικό εφιαλτικό σφιχτό εναγκαλισμό ακινησίας, μέχρι αχρηστίας, ενός συνταξιούχου από τα μέτρα σωτηρίας...

(και πολύ σωστά, για τον αποκλεισμό οποιασδήποτε δυνατότητας απομάκρυνσης, το πλοίο, συγγνώμη - τέρας, σωτηρίας, κάπου έπρεπε να δέσει κάβο)

Mariela said...

Ας πάμε όλοι να έχουμε και παρέα...

MelidonisM said...

Η πάλη της ανθρωπότητας ενάντια
σε ένα εκφυλισμένο χόνδρο
που στειλε η κακιά μάγισσα Αρθρίτιδα.
....
Ο θαλασσόλυκος παλεύει
να λύσει τον κάβο, να
σαλπάρει...κι ο σκύλος του γελάει!

dodo said...

άστρια Δεν το είχα σκεφθεί καθόλου στο πνεύμα τής επικαιρότητας, αλλά έχεις δίκιο, όπως το παρουσιάζεις- ταιριάζει.
Όσο γιά την "ιστορία" που έγραψα, δεν συνδέεται στ'αλήθεια με την σειρά τών σκίτσων: προέκυψε ως απάντηση σε σχόλιο, με μόνο σκοπό να καθησυχάσει, ότι ο φόβος τού πρωταγωνιστή πως θα μείνει μόνος, τελικά δεν επιβεβαιώνεται ;-)

mariela :-*

michalis melidonis Παραμύθια γιά (πολύ) μεγάλα παιδιά :-)