Μία προπολεμική κουλτουριάρα που δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που έκανε free camping στα Μάταλα, αντιμετωπίζει την άπονη αυτή ζωή στωικά, με την στωικότητα ζωγραφισμένη με μελανά χρώματα στα μάτια της, αυτά τα μάτια που είναι σαφώς μάτια διαννοούμενης...
Αυτά τα εκφραστικά, στωικά, θλιμμένα μάτια μοιάζουν να αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση αυτή την φρικτή ζωή, ενώ ένα χαμόγελο απογοήτευσης ζωγραφίζεται στα όχι και πολύ αισθησιακά, πλην όμως εκφραστικά χείλη που μοιάζουν να ανακράζουν ψιθυριστά "Ma, che picra e questa..."
2 comments:
Μία προπολεμική κουλτουριάρα που δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που έκανε free camping στα Μάταλα, αντιμετωπίζει την άπονη αυτή ζωή στωικά, με την στωικότητα ζωγραφισμένη με μελανά χρώματα στα μάτια της, αυτά τα μάτια που είναι σαφώς μάτια διαννοούμενης...
Αυτά τα εκφραστικά, στωικά, θλιμμένα μάτια μοιάζουν να αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση αυτή την φρικτή ζωή, ενώ ένα χαμόγελο απογοήτευσης ζωγραφίζεται στα όχι και πολύ αισθησιακά, πλην όμως εκφραστικά χείλη που μοιάζουν να ανακράζουν ψιθυριστά "Ma, che picra e questa..."
h.constantinos,
πολύ καλή ανάλυση ;-)
("Life's a bitch,
Then you die,
Black Hell": η αρχή τού Hell's Ditch τών Pogues- προηγείται εκτεταμένη εισαγωγή σόλο μπουζούκι)...
Post a Comment