Ξeniáδa Ένα στιχάκι τού Brecht από την Όπερα τής Πεντάρας- σού τυχαίνει να επανέρχεται επίμονα στο μυαλό σου ένας στίχος ή μιά μελωδία- χωρίς τα προηγούμενα ή τα επόμενα;
KANTABP Η συνέχεια: Εφτά παιδιά και ένας γέρος..., από την απαρίθμηση τών εγκλημάτων τού διαβόητου Macheath. Μερικές φορές "εγκαθίσταται" στο μυαλό μου ένας στίχος αποκομμένος από τους υπόλοιπους- είχα ανεβάσει μιά σειρά τέτοια στο dodoulis, μπορείς να την βρεις εδώ, αν θέλεις.
logia Εγώ είχα μόνο τη χαρά να παίξω τη μουσική του Weil... Να ήξερες πόσο ζηλεύω γι' αυτό! Τι έχεις παίξει;
@ dodo: Ναι, πολύ συχνά. Καμιά φορά μπορεί να "κολλήσει", βέβαια, και κάτι που δεν μου αρέσει πολύ :-S Πάντως συχνά φέρνω στο μυαλό τον πρώτο στίχο ενός ποιήματος του μεξικάνου Amado Nervo... Si tú me dices "ven", todo lo dejo... Χαζούλα κι αφελέστατη ρομαντικούρα, θα πεις, και θα'χεις δίκιο... ΑΠΟΛΥΤΟ. Έτσι ακούγεται. Όμως έρχεται και ξανάρχεται... ιδιαίτερα όταν μεταφράζω. :-) Ξ.
8 comments:
Παρντον;;;!!! Σε τί γλώσσα μιλάς;;; ;-))
Πάντως κάτι καίγεται... (αυτό το κατάλαβα!)
Την καλησπέρα μου dodo,
Ξ.
Ξeniáδa Ένα στιχάκι τού Brecht από την Όπερα τής Πεντάρας- σού τυχαίνει να επανέρχεται επίμονα στο μυαλό σου ένας στίχος ή μιά μελωδία- χωρίς τα προηγούμενα ή τα επόμενα;
Η αρχή σημαίνει "και η μεγάλη φωτιά στο Σόχο"; Θα μπορούσες να το μεταφράσεις, παρακαλώ;
Και η μεγάλη φωτιά στο Σόχο
Εφτά παιδιά και ένας γέρος...
Διαβάζεις Μπρεχτ στα γερμανικά;
Ζηλεύω όσους μπορούν να διαβάσουν ένα κείμενο στην γλώσσα που είναι γραμμένο και όχι από μετάφραση...
Εγώ είχα μόνο τη χαρά να παίξω τη μουσική του Weil...
KANTABP Η συνέχεια: Εφτά παιδιά και ένας γέρος..., από την απαρίθμηση τών εγκλημάτων τού διαβόητου Macheath.
Μερικές φορές "εγκαθίσταται" στο μυαλό μου ένας στίχος αποκομμένος από τους υπόλοιπους- είχα ανεβάσει μιά σειρά τέτοια στο dodoulis, μπορείς να την βρεις εδώ, αν θέλεις.
logia Εγώ είχα μόνο τη χαρά να παίξω τη μουσική του Weil...
Να ήξερες πόσο ζηλεύω γι' αυτό! Τι έχεις παίξει;
@ dodo:
Ναι, πολύ συχνά. Καμιά φορά μπορεί να "κολλήσει", βέβαια, και κάτι που δεν μου αρέσει πολύ :-S
Πάντως συχνά φέρνω στο μυαλό τον πρώτο στίχο ενός ποιήματος του μεξικάνου Amado Nervo... Si tú me dices "ven", todo lo dejo... Χαζούλα κι αφελέστατη ρομαντικούρα, θα πεις, και θα'χεις δίκιο... ΑΠΟΛΥΤΟ. Έτσι ακούγεται. Όμως έρχεται και ξανάρχεται... ιδιαίτερα όταν μεταφράζω.
:-)
Ξ.
Εγκώ ντεν γκζέγω ούντε γκεγμανικά, ούντε μποίηση... Εξκιουζέ μουά...
Ξeniáδa Όχι και τόσο αφελής ο στίχος- απλός, ναι. Και γι' αυτό, πιό δυνατός, νομίζω.
h.constantinos ... πα ντε πγομπλέμ, βου πουβέ τουσζούγ κομμαντέ εν γκγεκ ;-)
Post a Comment