Πέτυχα πρόσφατα στο δρόμο μία κοντή παχουλή -πλην κομψή- κυρία, με κοντό κοκκινωπό μαλλάκι, πολύ σαφρακιασμένη, η οποία είχε ένα κοντό παχουλό κοκκινωπό σκυλάκι (ίδιο νουμεράκι χρώμα με το μαλλί), πολύ σαφρακιασμένο επίσης (δεν ξέρω ράτσες...), το οποίο ήταν ίδιο, εντελώς. Η μάλλον εκείνη ήταν ίδια εντελώς, αφού οπωσδήποτε δεν την διάλεξε το έρμο το σκυλάκι.
Και γέλαγα μόνος μου σαν χαζός, αναπολώντας τα classic seconds...!
Εδώ εγώ γελάω, αφού βολτάρω τρεις φορές τη μέρα με το δικό μου το γλυκούλι, αλλά... ενημερώνω τους φίλους σχολιαστές πως με διάλεξε αυτό και όχι εγώ εκείνο!!!! τώρα αν έκανε καλά ή όχι....
h.constantinos Και dodo αναπολεί τα classic seconds, τελευταία δεν μού έχει βγει τίποτε καλό σαν την σκηνή που περιγράφεις.
angeliki Τί να κάνουν οι καημένοι οι σκύλοι- δεν φταίνε σε τίποτε... ;-)
mariela Ένα από τα καλά τών μικρών σκύλων είναι ότι, αν σού κάνουν πείσματα και δεν θέλουν να σε ακολουθήσουν, τούς μαζεύεις από κάτω και τούς πηγαίνεις όπου θέλεις σηκωτούς ;-)
Ενα άλλο καλό των μικρών σκύλων είναι επίσης ότι κάνουν μικρά κακάκια στα πεζοδρόμια, οπότε το καθάρισμα της μοκέττας του αυτοκινήτου σε περίπτωση που τα πατήσεις είναι λιγότερο οδυνηρό.
Σε περίπτωση όμως που το δεις ακτιβιστικά, και αποφασίσεις να βάλεις γάντι και να τρίψεις τα κακάκια στη μούρη του ζωόφιλου, τότε αυτά των μεγάλων σκύλων είναι ασυναγώνιστα.
Μόλις το σκέφτηκα...: Παρατηρείται τελευταία μία άνευ προηγουμένου αύξηση στις πωλήσεις λαστιχένιων πατακίων (γεγονός, δεν κάνω πλάκα), οι μοκέττες έχουν σχεδόν εγκαταλειφθεί αν και είναι πολύ φθηνότερες. Ισως αυτό να οφείλεται στην κάθετη αύξηση των ζωόφιλων, η οποία φυσικά οφείλεται στην κάθετη αύξηση της μοναξιάς...
Πολύ μου άρεσε αυτή η φιγούρα της κυρίας όπως σχεδιάστηκε. Τόσες λεπτομέρειες!.. τα ρούχα, το χτένισμα, η τσάντα στον αγκώνα, αυτή η κλίση ισορροπίας του σώματος και η κύρτωση της πλάτης, η προς τα πάνω οπτική γωνία, το αχνό μπλε με τις σκιές του...
το ζωντανό γκρι χρώμα του άλλου σκύλου σαν να δείχνει έντονα την αντίθεση μιας άλλης νοοτροπίας..
h.constantinos "..., η οποία φυσικά οφείλεται στην κάθετη αύξηση της μοναξιάς..." Και στην μέχρι μερικούς μήνες πριν επικρατούσα οικονομική άνεση, νομίζω. Κάποιοι βλέπουν τον σκύλο τους ως ένδειξη προσωπικής και οικονομικής δύναμης, κάποιες βλέπουν τον δικό τους σαν κούκλα και τού φορούν φουστανάκια...
9 comments:
Πικάσιο χρώμα με ντοντιακή τεχνοτροπία.
"Η Λαίδη και ο Αλήτης" by dodo.
Πέτυχα πρόσφατα στο δρόμο μία κοντή παχουλή -πλην κομψή- κυρία, με κοντό κοκκινωπό μαλλάκι, πολύ σαφρακιασμένη, η οποία είχε ένα κοντό παχουλό κοκκινωπό σκυλάκι (ίδιο νουμεράκι χρώμα με το μαλλί), πολύ σαφρακιασμένο επίσης (δεν ξέρω ράτσες...), το οποίο ήταν ίδιο, εντελώς.
Η μάλλον εκείνη ήταν ίδια εντελώς, αφού οπωσδήποτε δεν την διάλεξε το έρμο το σκυλάκι.
Και γέλαγα μόνος μου σαν χαζός, αναπολώντας τα classic seconds...!
Giafta ta skilia pou eginan moda ef8inetai i Paris Hilton!!! Parola afta 8a simfwnisw me Iliografo, exei kati to Picassico!!! :)
Εδώ εγώ γελάω, αφού βολτάρω τρεις φορές τη μέρα με το δικό μου το γλυκούλι, αλλά... ενημερώνω τους φίλους σχολιαστές πως με διάλεξε αυτό και όχι εγώ εκείνο!!!!
τώρα αν έκανε καλά ή όχι....
ηλιογράφος Ω!
erifili :-)
h.constantinos Και dodo αναπολεί τα classic seconds, τελευταία δεν μού έχει βγει τίποτε καλό σαν την σκηνή που περιγράφεις.
angeliki Τί να κάνουν οι καημένοι οι σκύλοι- δεν φταίνε σε τίποτε... ;-)
mariela Ένα από τα καλά τών μικρών σκύλων είναι ότι, αν σού κάνουν πείσματα και δεν θέλουν να σε ακολουθήσουν, τούς μαζεύεις από κάτω και τούς πηγαίνεις όπου θέλεις σηκωτούς ;-)
Ενα άλλο καλό των μικρών σκύλων είναι επίσης ότι κάνουν μικρά κακάκια στα πεζοδρόμια, οπότε το καθάρισμα της μοκέττας του αυτοκινήτου σε περίπτωση που τα πατήσεις είναι λιγότερο οδυνηρό.
Σε περίπτωση όμως που το δεις ακτιβιστικά, και αποφασίσεις να βάλεις γάντι και να τρίψεις τα κακάκια στη μούρη του ζωόφιλου, τότε αυτά των μεγάλων σκύλων είναι ασυναγώνιστα.
Μόλις το σκέφτηκα...: Παρατηρείται τελευταία μία άνευ προηγουμένου αύξηση στις πωλήσεις λαστιχένιων πατακίων (γεγονός, δεν κάνω πλάκα), οι μοκέττες έχουν σχεδόν εγκαταλειφθεί αν και είναι πολύ φθηνότερες.
Ισως αυτό να οφείλεται στην κάθετη αύξηση των ζωόφιλων, η οποία φυσικά οφείλεται στην κάθετη αύξηση της μοναξιάς...
Πολύ μου άρεσε αυτή η φιγούρα της κυρίας όπως σχεδιάστηκε. Τόσες λεπτομέρειες!.. τα ρούχα, το χτένισμα, η τσάντα στον αγκώνα, αυτή η κλίση ισορροπίας του σώματος και η κύρτωση της πλάτης, η προς τα πάνω οπτική γωνία, το αχνό μπλε με τις σκιές του...
το ζωντανό γκρι χρώμα του άλλου σκύλου σαν να δείχνει έντονα την αντίθεση μιας άλλης νοοτροπίας..
όπως πάντα εξαιρετικό αλλά με κάποια άλλη χροιά!
h.constantinos "..., η οποία φυσικά οφείλεται στην κάθετη αύξηση της μοναξιάς..." Και στην μέχρι μερικούς μήνες πριν επικρατούσα οικονομική άνεση, νομίζω. Κάποιοι βλέπουν τον σκύλο τους ως ένδειξη προσωπικής και οικονομικής δύναμης, κάποιες βλέπουν τον δικό τους σαν κούκλα και τού φορούν φουστανάκια...
άστρια Η γνώριμη παρατηρητικότητά σου μοναδική!
Post a Comment