20 February 2012

Leave It There...

7 comments:

Anonymous said...

Εδώ βλέπουμε την άμορφη μάζα του χρέους να ρουφά και την τελευταία σταγόνα από τον καφέ του μπάρμπα Στάθη.
Τα κατσαρόλια τώρα παίζουν καθαρά διακοσμητικό ρόλο.

H.Constantinos said...

"Τ'είν'τούτου;!" θα έλεγα, και θα περίμενα βεβαίως ανάλυση από την κ.Κοβαλτίου ή τον κ.Πλατσατούρα, αλλά αναλύθηκε πλήρως από τον Ηλιογράφο σε όλες τις πτυχές του, μέχρι και στην λεπτή πτυχή των διακοσμητικών κατσαρολιών!

MelidonisM said...

εξωγήινο σελάχι διψά
alien skate thirsty

Boss stands helpless,
dog eats yelpless

Ο κύρης στέκει αβούθητος
κι ο σκύλος τρώει αμούγκρητος
:-)

Άστρια said...

Μιλάει με τα δένδρα, συζεί με πειραχτήρια αερικά... σίγουρα έχει μεταφυσικές ικανότητες. Κάτι τρέχει και με αυτό το κρεμασμένο κλειδί μενταγιόν; Αναμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια!!!

Το σκυλάκι ζει (ακόμα) ανέμελα στην πραγματικότητα.

H.Constantinos said...

Ναι, κάτι τρέχει με το κλειδί, ίσως είναι από το λουκέτο εκείνης της μεταλλικής εργαλειοθήκης που είναι μέσα στην παλιά σόμπα στην αποθήκη, και στην οποία εργαλειοθήκη τοποθετείται η σύνταξη μόλις εισπραχθεί χαράματα από την Εθνική, γιατί πως να το κάνουμε, δεν είναι ασφαλής στην τράπεζα, ούτε και το κλειδί είναι ασφαλές στο συρτάρι.

Mariela said...

Δεν μου μοιάζει τόσο για πειραχτήρι αερικό όπως λέει η Άστρια πιο πάνω.... μάλλον για το ΔΝΤ μου κάνει σε αποτυχημένη μεταμφίεση...
ο σκυλάκος φυσικά ζει στην αφασία του όσο ακόμα έχει φαγητό στο πιάτο....
είμαι και εγώ περίεργη να δω που θα καταλήξει αυτό το νέο στόρυ.... με τον.... μπαρμπα Στάθη τον είπαμε;;

dodo said...

ηλιογράφος Εσπρέσσο, λάττε, καπουτσίνοι, φρέδοι κλπ. κλπ., τέρμα- στο εξής, καμμιά ρεβυθόσκονη το πολύ...

h.cοnstantinos ;-)

michalis melidonis :-)

άστρια Οι σκύλοι δεν φοβούνται το αύριο.

h.constantinos Κάτι τέτοιο· θα μπορούσε βέβαια να είναι καί το κλειδί τής εισόδου- πού αλλού να το κρεμάσει ώστε να μη το χάσει/ξεχάσει;

μαριέλα Μπα, δεν το βλέπω να καταλήγει κάπου συγκεκριμένα.