19 February 2012

Who Are You?

9 comments:

Mariela said...

"Ο ανυποψίαστος πολίτης"
έτσι θα ονόμαζα το έργο αυτό...
και όπως θα έλεγε ίσως κάποιος (κατά τα άλλα αξιαγάπητος φίλος μας)αναρωτιέται αν η θέση που κάθεται είναι η κατάλληλη. Μήπως το δέντρο κρύβει αθώα περιστεράκια; μήπως;;
Η ανησυχία είναι έκδηλη στο πρόσωπο του, πως να χαλαρώσει ο άνθρωπος στην πρωινή Κυριακάτικη βόλτα του...
Αλλά και συ βρε παιδί μου δεν τον πήγαινες κάπου αλλού...

Αδυνατώ να σχολιάσω την "κίνηση" του σκύλου!!! κορυφαία....

Ευρυδίκη Καδμίου - Κοβαλτίου said...

Στο έργο αυτό η καλλιτέχνης, αναφέρεται σαφέστατα στην άρρηκτη σχέση ανθρώπου - ζώου.
Η ανησυχία και απορία του ανθρώπου (διακρίνονται καθαρά στην έκφραση)
έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την αφασία του σκύλου.
Είναι δε αυτή η αντίθεση που τους οδηγεί σε μια βαθιά σχέση ζωής, φιλίας και συνύπαρξης.
Το έργο, αφήνει ακόμα αιχμές, για το μη αναμενόμενο, ή σε ορισμένες περιπτώσεις προβλέψιμο, αυτό που καλά κρυμμένο στις φυλλωσιές των δέντρων καραδοκεί.
Καραδοκεί να σηματοδοτήσει με τρόπους ίσως απεχθείς το διάλειμμα από τα βάρη της καθημερινότητας.
Την ανάσα που γύρεψαν να βρουν άνθρωπος και σκύλος στο πάρκο της γειτονιάς.

Margo said...

Έχω ένα φίλο που μιλάει στα δέντρα και αυτά του απαντούν.
Όταν για παράδειγμα το δέντρο αρρωστήσει το ρωτάει τι θα ήθελε να του κάνει για να νιώσει καλύτερα.. με λίγα λόγια τα πάνε μια χαρά.. why not? :-)

Οι λεπτομέρειες είναι εκπληκτικές. Ο σκύλος, το κλειδί(?) το μπαστούνι! Θέλοντας και μη το μυαλό πάει σε φοβισμένο συνταξιούχο που τα έχει χαμένα με όσα τον έχουν βρει μέσα στην ανημποριά του..

H.Constantinos said...

Η απορία ίσως είναι γιά τον υπόκωφο ήχο (βρωμοπερίστερων) που ακούγεται από το δέντρο...

Κατά τα άλλα, κρίνοντας από την μπάκα και το σβέρκο, μάλλον τον κόβω γιά συνταξιούχο της Ολυμπιακής, ίσως και της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ. Δείχνει καλοθρεμμένος.

Με επηρρέασαν κάπως τα προηγούμενα σχόλια, νομίζω...

Anonymous said...

Ο Μπαρμπά Στάθης έχει στο λαιμό του το κλειδί από το προσωπικό του θησαυροφυλάκιο. Εκεί έχει κλειδώσει τον κατεψυγμένο αρακά και τώρα προσπαθεί απελπισμένα να τον συνδυάσει με ζωϊκές πρωτείνες από πουλερικά.

MelidonisM said...

Γελάει ο γαζετάκιας σκύλος με την πλάκα που έστησε στο φίλο
να βάλει γάηδαρου φωνή πα στου δέντρου το κλαρί
Τίναξε και τα κλαδιά και έπεσε κλειδί του φα,
ο και κάνει ογκά, ογκά!
τί καλά, τί καλά, αν γινότανε σειρά!
Συ φοβού, συ φοβού, μπου! - βρε φίλε, who are you?-)

dodo said...

mariela Μάλλον υποψιασμένος καί ανήσυχος μού φαίνεται... ;-)

ευρυδίκη καδμίου-κοβαλτίου Μόνο μιά Καδμίου-Κοβαλτίου, με την γνωστή ευαισθησία της, θα μπορούσε να δεί τόσα επίπεδα σε ένα ολιγόγραμμο σχεδιάκι· σας ευχαριστώ.

margo Οι φίκοι στην βεράντα μού χαμογελούν, όταν τούς λέω "Καλημέρα, κορίτσια!"

h.constantinos Ανεβαίνουν τα "βρωμοπερίστερα" στα δένδρα; Συνήθως τα βλέπω να σουλατσέρνουν στην άσφαλτο...

ηλιογράφος Καμμιά καλή συνταγή;

michalis melidonis :-)
Φόβος... εχθροί... πραγματικοί καί φανταστικοί.

H.Constantinos said...

Πολύ σωστά έχετε παρατηρήσει, τα βρωμοπερίστερα είναι κατά βάσιν έρποντα πτηνά, όμως όταν δεν είναι έντονο το σκουπιδαριό και η μπίχλα γιά να μπορούν να το φχαριστηθούν (όπως στην εξοχή πχ) ή ίσως και σε κάποια καθαρά πάρκα όπου οι δημοτικοί υπάλληλοι καθαριότητας δεν ασκούν το κεκτημένο της αργομισθίας, εκεί θυμούνται ότι έχουν και φτερά, οπότε ανεβαίνουν και στα δέντρα γιά να συμβάλουν στην δημιουργία μπίχλας στο έδαφος.

dodo said...

h.constantinos Χαίρομαι να μαθαίνω κάτι νέο κάθε ημέρα!