03 April 2012

TWENTY NINE

7 comments:

Mariela said...

Αααα και ένα νυχτερινό μπανάκι κάτω από την πανσέληνο!!

H.Constantinos said...

Εχει κάτι το αρχαϊκό, δεν ξέρω αν εμένα μου φαίνεται...

dodo said...

mariela Σε οικεία νερά, όμως- μη μάς... πατήσει αχινός ;-)

h.constantinos Το έχει, ναί.

MelidonisM said...

Ναύτη εικοσιεννιάχρονο
η θάλασσα αναπαύει.
Η μάνα του, ανήξερη,
πηγαίνει και ανάβει
στην Άρτεμη κερί ψηλό
να γύρει με καιρό καλό.

Μα ενώ
προσεύχεται,
αγρυπνά,
η Σελήνη βλέπει,
χλωμή, κιτρινισμένη,
πως δέν θα γύρει πια
ο γιός που περιμένει.

dodo said...

michalis melidonis Από τα καλύτερα, νομίζω: σκοτεινό, λυπητερό καί απολύτως ελληνικό.

Diana Laurencich said...

Bello Dodo, y eso que no me gusta la luna llena!

dodo said...

d.laurencich :-)