Διό μοναχικοί άνθρωποι παλεύουν, ο ένας με τα στοιχεία της φύσης - ο άλλος επί το έργον μπροστά στη μηχανή, με ρυθμισμένες συσκευές ανάμεσά τους και καλοστημένες μηχανολογικές διατάξεις. Κι όμως στο επάνω μέρος της εικόνας σα να συντελείται μια συνάντηση, μεταξύ των σχεδόν ανθρωπόμορφων νεφών των συσκευών απορρίψεων. Και 'κει, κάτι σα δάκρυα, είναι που μου τράβηξε την προσοχή και μ' έβαλε να γράψω.
Δηλώνω μια κάποια προτίμηση γι' αυτές σου τις συνθέσεις! Κ.Γ.
Έχω όμως και μια απορία: έχεις κι εσύ στο ατελιέ σου τέτοιους μηχανισμούς; ;) Αυτή η ιδέα με χαλάει λίγο... Προτιμώ να φαντάζομαι πιο "μαλακά", εύθραυστα και ακαθόριστα υλικά που να λειτουργούν μέσα στου καλλιτέχνη το μυαλό ή την ψυχή -ή και στα δύο- με τον ίδιο τρόπο και (να) παράγουν το ίδιο αποτέλεσμα. Ίσως και πιο "αληθινό"!
Eεεε ρε και να τρύπωνε ένα ξωτικό μέσα σ'αυτό το εργαστήρι !!!!
Να δείς τη φοβερή σκούπα να βγάζει τα φυλλαράκια ζαχαρωτά με άρωμα μαστίχας ,τη δεξιά αγριεμένη συννεφούλα με τα χέρια στη μέση να στάζει... τσίπουρο απ'τα νεύρα της,η βροχούλα λικεράκι μαστίχας βέβαια και...φυσικά ο κορμός σοκολατένιος μιαμμμιιιιιιιιιιι
Δεν υπάρχουν λόγια, για την ιδέα και για την εκτέλεση (στο χαρτί αλλά και στο ..,κλιματικό αποτέλεσμα!) Ο Ήφαιστος σίγουρα θα ζήλευε σήμερα!
Μετά το υπέροχο παιχνίδι του ξωτικού που θα δημιουργούσε μία νέα εποχή παραμυθένια, ας σκορπίσει μαγική αστερόσκονη ευγνωμοσύνης σ' αυτό το ατελιέ τις νύχτες.
(βεβαίως είδαμε και την πρόβλεψη ύπαρξης της δυνατής σκούπας στο ατελιέ, ώστε μετά τα παιχνίδια μας να βάζει την δέουσα τάξη:))
Κ.Γ. Είδες στο σχεδιάκι μου περισσότερα από όσα έβλεπα, το πήγες παραπέρα- ευχαριστώ. Χαίρομαι γιά την προτίμησή σου, την μοιραζόμαστε άλλωστε ;-)
υπατία η αλεξανδρινή Ομολογώ ότι με γοητεύουν όλες οι μηχανές καί αγαπώ πολύ τα εργαλεία, κάθε είδους: τα βλέπω σαν την προέκταση τού ανθρώπινου χεριού, μιά τρισδιάστατη, χειροπιαστή πραγματοποίηση τής ανθρώπινης φαντασίας. Ωχ, σαν πολύ βαρύγδουπη μού κάνει η άνω πρόταση, τεςπάντων... :-Ρ Glenn οπωσδήποτε!
ξωτικό Το τσίπουρο όλο δικό σας, παρακαλώ, μού κάνει πονοκέφαλο, σε όλα τα άλλα όμως, ναί, πολύ ευχαρίστως, ναίαίαί!!!
άστρια Διάβασα "αστερόσκονη" καί δεν άντεξα στον πειρασμό: http://www.youtube.com/watch?v=LlxnWG24ohE ;-)
9 comments:
Διό μοναχικοί άνθρωποι παλεύουν, ο ένας με τα στοιχεία της φύσης - ο άλλος επί το έργον μπροστά στη μηχανή, με ρυθμισμένες συσκευές ανάμεσά τους και καλοστημένες μηχανολογικές διατάξεις.
Κι όμως στο επάνω μέρος της εικόνας σα να συντελείται μια συνάντηση, μεταξύ των σχεδόν ανθρωπόμορφων νεφών των συσκευών απορρίψεων. Και 'κει, κάτι σα δάκρυα, είναι που μου τράβηξε την προσοχή και μ' έβαλε να γράψω.
Δηλώνω μια κάποια προτίμηση γι' αυτές σου τις συνθέσεις! Κ.Γ.
Συμφωνώ απολύτως με το προηγούμενο σχόλιο!
Έχω όμως και μια απορία: έχεις κι εσύ στο ατελιέ σου τέτοιους μηχανισμούς; ;)
Αυτή η ιδέα με χαλάει λίγο...
Προτιμώ να φαντάζομαι πιο "μαλακά", εύθραυστα και ακαθόριστα υλικά που να λειτουργούν μέσα στου καλλιτέχνη το μυαλό ή την ψυχή -ή και στα δύο- με τον ίδιο τρόπο και (να) παράγουν το ίδιο αποτέλεσμα. Ίσως και πιο "αληθινό"!
Πάλι φλυάρησα... :(
ΥΓ: Να ελπίσω ότι η σειρά θα μπορούσε να μπει και υπό τον τίτλο Glenn;
Αγαπημένος!!!
Eεεε ρε και να τρύπωνε ένα ξωτικό μέσα σ'αυτό το εργαστήρι !!!!
Να δείς τη φοβερή σκούπα να βγάζει τα φυλλαράκια ζαχαρωτά με άρωμα μαστίχας ,τη δεξιά αγριεμένη συννεφούλα με τα χέρια στη μέση να στάζει... τσίπουρο απ'τα νεύρα της,η βροχούλα λικεράκι μαστίχας βέβαια και...φυσικά ο κορμός σοκολατένιος μιαμμμιιιιιιιιιιι
σέλω κι εγώ να παίτσωωωωωωωωω
Μα αυτό είναι ατελιέ των θαυμάτων!!!!
Δεν υπάρχουν λόγια, για την ιδέα και για την εκτέλεση (στο χαρτί αλλά και στο ..,κλιματικό αποτέλεσμα!)
Ο Ήφαιστος σίγουρα θα ζήλευε σήμερα!
Μετά το υπέροχο παιχνίδι του ξωτικού που θα δημιουργούσε μία νέα εποχή παραμυθένια, ας σκορπίσει μαγική αστερόσκονη ευγνωμοσύνης σ' αυτό το ατελιέ τις νύχτες.
(βεβαίως είδαμε και την πρόβλεψη ύπαρξης της δυνατής σκούπας στο ατελιέ, ώστε μετά τα παιχνίδια μας να βάζει την δέουσα τάξη:))
ξωτικό: το πρόσεξα το τσίπουρο:)))
Σκληρά ο Δίας δουλεύει
στου Απελλή τη ζωγραφιά
φθινόπωρο έχει φέρει
με του Ηφαίστου τα σκαριά
Κ.Γ. Είδες στο σχεδιάκι μου περισσότερα από όσα έβλεπα, το πήγες παραπέρα- ευχαριστώ.
Χαίρομαι γιά την προτίμησή σου, την μοιραζόμαστε άλλωστε ;-)
υπατία η αλεξανδρινή Ομολογώ ότι με γοητεύουν όλες οι μηχανές καί αγαπώ πολύ τα εργαλεία, κάθε είδους: τα βλέπω σαν την προέκταση τού ανθρώπινου χεριού, μιά τρισδιάστατη, χειροπιαστή πραγματοποίηση τής ανθρώπινης φαντασίας.
Ωχ, σαν πολύ βαρύγδουπη μού κάνει η άνω πρόταση, τεςπάντων... :-Ρ
Glenn οπωσδήποτε!
ξωτικό Το τσίπουρο όλο δικό σας, παρακαλώ, μού κάνει πονοκέφαλο, σε όλα τα άλλα όμως, ναί, πολύ ευχαρίστως, ναίαίαί!!!
άστρια Διάβασα "αστερόσκονη" καί δεν άντεξα στον πειρασμό: http://www.youtube.com/watch?v=LlxnWG24ohE
;-)
melidonism Καλό!
Α, κι εγώ δεν αντέχω τώρα στον πειρασμό, και μάλιστα διπλό:))
http://www.youtube.com/watch?v=kzPLQpLAxc4
http://www.youtube.com/watch?v=r94-7nJt-WM
άστρια Τόσο το καλύτερο :-)
Post a Comment