05 March 2014

... Rattle and...


for LIXOURI!

2 comments:

Άστρια said...

Τα έργα των ανθρώπων (μικρά και μεγάλα) τόσο ανίσχυρα μπρος στη δύναμη της φύσης...Το νοιώθεις όταν ένα σπίτι γκρεμίζεται.
Όπως και μέσα σου, όταν χάνεις έναν αγαπημένο άνθρωπο.
Κι όταν περπατάς πάνω στο χώμα και η γη τρέμει εκείνη την ώρα κάτω από τα πόδια σου, νιώθεις την μικρότητα της ύπαρξής σου.

Όμως αυτό που σε πονάει πιο πολύ είναι η μοίρα των πιο φτωχών ανθρώπων που χάνουν το λιγοστό βιος τους και των πιο αδυνάμων για να ξαναζήσουν.


Πολύ σκεφτική και ιδιαίτερα ευαίσθητη αυτή η σειρά!

dodo said...

άστρια Κάθε είδους τράνταγμα μοιάζει ηπιότερο όταν το μοιράζεσαι με τον άλλον: είναι οι δυσκολίες που φέρνουν τους ανθρώπους κοντύτερα- συνήθως ;-)
Ευχαριστώ!