ξωτικό Ευχαριστώ για τα φιλιά, τα ανταποδίδω. Κατά τα άλλα, προσπαθώ να σκέπτομαι ότι κάποτε, μετά από χρόνια, θα μπορούμε με ηρεμία και ασφάλεια να λέμε μεταξύ μας "τι εφιαλτικός Ιούλιος εκείνος του '15, θυμάσαι;" και, γρήγορα θα περνούμε σε άλλο θέμα, για να μη μας πάρει από κάτω η αίσθηση της απώλειας- του χρόνου μας, των ελπίδων, της λογικής που δεν είναι καθόλου κοινή, της εθνικής ομοψυχίας, που πάντοτε επιδιώκεται και σπάνια επιτυγχάνεται, και... και... Κάτι τέτοιες εποχές είναι που νοσταλγούμε την παλιά, πληκτική(;)καθημερινότητά μας.
4 comments:
κάτι σε λίγο πιο...ομαδικό μήπως σας βρίσκεται ;;
Σ'αυτό μας εξαντλήθηκαν (και εξάντλησαν το λές) μάλλον οι φιγούρες .....
φιλιά με...θαυμασμό για την αντοχή και την ψυχραιμία .
ξωτικό Ευχαριστώ για τα φιλιά, τα ανταποδίδω. Κατά τα άλλα, προσπαθώ να σκέπτομαι ότι κάποτε, μετά από χρόνια, θα μπορούμε με ηρεμία και ασφάλεια να λέμε μεταξύ μας "τι εφιαλτικός Ιούλιος εκείνος του '15, θυμάσαι;" και, γρήγορα θα περνούμε σε άλλο θέμα, για να μη μας πάρει από κάτω η αίσθηση της απώλειας- του χρόνου μας, των ελπίδων, της λογικής που δεν είναι καθόλου κοινή, της εθνικής ομοψυχίας, που πάντοτε επιδιώκεται και σπάνια επιτυγχάνεται, και... και...
Κάτι τέτοιες εποχές είναι που νοσταλγούμε την παλιά, πληκτική(;)καθημερινότητά μας.
Takes two to tango!!!
alberto pez Two pairs of feet, surely :-P
Post a Comment