Ναί, όντως αναδίνει ηρεμία, η οποία ίσως διαταρασσόταν με ανοιχτό το παντζούρι, και ίσως γι αυτό έκλεισε το παντζούρι, και ίσως η άλλη παντόφλα να έφυγε βίαια από το παράθυρο προς κάπου,
Είχε απογοητευτεί πια. Πότε επιτέλους θα χτυπούσε το τηλέφωνο; Είχε ντυθεί και ετοιμαστεί από νωρίς. Μόνο παπούτσια δεν είχε βάλει ακόμα. Έκλεισε και το σπίτι, τα παντζούρια, όλα! Άφησε ανοιχτή την κουρτίνα για να έχει την αίσθηση ότι είναι νωρίς ακόμα, ότι το τηλεφώνημα δεν αργούσε, ότι ο ίδιος ήταν ανυπόμονος και ο χρόνος κυλούσε κανονικά. Μα γιατί αργούσε. Είχαν πει να μιλήσουν στις 9 για να κανονίσουν που θα βρεθούν. Στο μυαλό του έφτιαχνε σενάρια τρομακτικά. Μήπως της είχε συμβεί κάτι; Μήπως το μετάνοιωσε; Μήπως τελικά δεν θα ερχόταν; Το φως έπεφτε σιγά σιγά και δεν είχε το κουράγιο να ανάψει ούτε το πορτατίφ δίπλα. Κοίταξε το ρολόι, 9:10. Τι; μόνο 10 λεπτά καθυστέρησε; Νόμισε ότι είχαν περάσει ώρες. Περίμενε. Περίμενε.
Μπιπ μπιπμπιπ! Μπιπ μπιπμπιπ!
Πετάχτηκε απάνω. Η μια παντόφλα βρέθηκε στον δρόμο του, η άλλη σπρώχτηκε πάνω στην βιάση του αριστερά. Δεν κάθισε να την ψάξει. Έφυγε σαν σίφουνας προς το χωλ.
-Ναι! -... -Οχι οχι δεν άργησες, μα τι λες, ούτε το κατάλαβα πως πέρασε η ώρα, οχι, χα χα, δεν θα σε αποχαρακτηρίσω που είναι και πρώτο ραντεβού μας .. -... -Ναι εντάξει, άμα σε βολεύει, ναι σε μισή ώρα, μην ζητάς συγνώμη, δεν τρέχει τίποτα, ναι προλαβαίνω... -... -Ο.Κ. Τα λέμε σε λίγο, γεια.
6 comments:
Μία ανοιχτή κουρτίνα.
Ενα κλειστό παντζούρι.
Μία μπερζέρα, όχι πολύ αναπαυτική.
Ενα πορτατίφ.
Μία παντόφλα.
Ενα χαλί από την Δέσποινα Μοιραράκη.
Και δύο θεμελιώδη ερωτήματα...
Γιατί είναι κλειστό το παντζούρι;
Πού είναι η άλλη παντόφλα;
Lol!!!!Poly kalo to sxolio! M aresei i ais8isi pou afinei afto to skitso... Hremia:)
Μερσί angeliki!
Ναί, όντως αναδίνει ηρεμία, η οποία ίσως διαταρασσόταν με ανοιχτό το παντζούρι, και ίσως γι αυτό έκλεισε το παντζούρι, και ίσως η άλλη παντόφλα να έφυγε βίαια από το παράθυρο προς κάπου,
Αλλά, περισσότερα μπορεί να μας πεί μόνο η Ralou!
Είχε απογοητευτεί πια.
Πότε επιτέλους θα χτυπούσε το τηλέφωνο;
Είχε ντυθεί και ετοιμαστεί από νωρίς.
Μόνο παπούτσια δεν είχε βάλει ακόμα.
Έκλεισε και το σπίτι, τα παντζούρια, όλα!
Άφησε ανοιχτή την κουρτίνα για να έχει την αίσθηση ότι είναι νωρίς ακόμα, ότι το τηλεφώνημα δεν αργούσε, ότι ο ίδιος ήταν ανυπόμονος και ο χρόνος κυλούσε κανονικά.
Μα γιατί αργούσε.
Είχαν πει να μιλήσουν στις 9 για να κανονίσουν που θα βρεθούν.
Στο μυαλό του έφτιαχνε σενάρια τρομακτικά.
Μήπως της είχε συμβεί κάτι;
Μήπως το μετάνοιωσε;
Μήπως τελικά δεν θα ερχόταν;
Το φως έπεφτε σιγά σιγά και δεν είχε το κουράγιο να ανάψει ούτε το πορτατίφ δίπλα.
Κοίταξε το ρολόι, 9:10.
Τι; μόνο 10 λεπτά καθυστέρησε;
Νόμισε ότι είχαν περάσει ώρες.
Περίμενε.
Περίμενε.
Μπιπ μπιπμπιπ!
Μπιπ μπιπμπιπ!
Πετάχτηκε απάνω.
Η μια παντόφλα βρέθηκε στον δρόμο του, η άλλη σπρώχτηκε πάνω στην βιάση του αριστερά.
Δεν κάθισε να την ψάξει.
Έφυγε σαν σίφουνας προς το χωλ.
-Ναι!
-...
-Οχι οχι δεν άργησες, μα τι λες, ούτε το κατάλαβα πως πέρασε η ώρα, οχι, χα χα, δεν θα σε αποχαρακτηρίσω που είναι και πρώτο ραντεβού μας ..
-...
-Ναι εντάξει, άμα σε βολεύει, ναι σε μισή ώρα, μην ζητάς συγνώμη, δεν τρέχει τίποτα, ναι προλαβαίνω...
-...
-Ο.Κ. Τα λέμε σε λίγο, γεια.
Ουφ!
Ευτυχώς!
h.constantinos,
έχω κλειστεί μέσα τις τελευταίες ημέρες...
angeliki,
cocooning...
h.constantinos,
...και δεν μ' αρέσει καθόλου- ούτε τα κλειστά πατζούρια μ' αρέσουν!
ralou,
!!!!!!!!!!!!!!!!!!! από ένα κλειστοφοβικό σχεδιάκι, έγραψες ολόκληρη σκηνή! Είχε δίκιο ο Πρόεδρος* που σε κάλεσε!
*τού Ralou Fan Club
Ε, ήξερε ο Πρόεδρος...!
Post a Comment