20 April 2010

RE- TWEET!

7 comments:

logia said...

πολύ θλιμμένο βλέμμα
κόκκινο σαν αίμα και όχι ροζ το βλέπω εγώ...
και ένα πουλάκι, μια νότα αισιοδοξίας!!!
Η παραίτηση του ανθρώπου και η προσπάθεια του πτηνού της επαναφοράς στα γήινα, στην ίδια τη ζωή...

αυτό το συναίσθημα μου προκαλεί η ζωγραφιά σου!

H.Constantinos said...

Και αυτός "οίμοι" μοιάζει να αναφωνεί...

dodo said...

logia Χαίρομαι που είδες τόσα πολλά και σ'ευχαριστώ!

h.constantinos Μάλλον σιωπηλό τον βλέπω ;-)

Άστρια said...

:)))
Αν ήμουν δίπλα θα του χαμογελούσα ... είμαι σίγουρη ότι θα πρόσεχε το πουλάκι και το κόκκινο χρώμα θα κάλυπτε το γκρίζο, (όχι, όχι, δεν μιλάω για τo κόκκινο του πόνου ή για αποτέλεσμα ...ερυθρόδερμου:))...αλλά για το κόκκινο της ζωντάνιας.

dodo said...

άστρια "Αν ήμουν δίπλα θα του χαμογελούσα": Και θα σού αντιχαμογελούσε οπωσδήποτε, δεν έχω καμμιάν αμφιβολία!

D.Laurencich said...

así estaba hoy dodo, hasta que llegó tu comment!
gracias!!!

dodo said...

ingrid a los 26 ;-)