Επειδή οι αρβύλες κάπως μου θύμισαν παγοπέδιλα εργασίας, σκεφτόμουν μήπως θα μπορούσατε να του φορέσετε πατίνια πορείας... ή και πατίνια ορειβασίας αν αλλάξει το τοπίο.
χα !! στο τσάκ μπήκα !! θα κρατήσω λοιπόν την απορία τι στην ευχή οδηγίες ζήτησε,και θα μείνω μόνο στην, βεβαιότατη πλέον, διαπίστωση οτι επανειλημμένως τα σπιτάκια μιλάνε ,ενίοτε δε φωνάζουν κι όλας.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Παλιά, λιωμένα απ' τις πεζοπορίες παπούτσια μου που με οδηγείτε πάντα στους γκρεμούς σε λάθος δρόμους που βγάζουν στο σκοτάδι σε σπίτια που ερήμωσαν μες στις φωτογραφίες τους.
Άσπλαχνα, μπερδεμένα μέσα στην πολυκοσμία παπούτσια μου φτιαγμένα μόνο για αποχωρισμούς γι' αυτούς που περιφέρονται δίχως ελπίδα έξω απ' τους χάρτες του καλοκαιριού.
Παπούτσια που δεν με πάτε πουθενά παρά μονάχα σε πόλεις που απομακρύνονται σε ανθρώπους που πεθαίνουν μόλις τους αγγίζεις σε έρωτες που σβήνουν πριν να γεννηθούν.
Κι όμως σας είχα φορέσει κάποτε σε ηλιόλουστες μέρες σε διαδρομές κοντά στα κάστρα της παράκτιας πόλης κι άλλοτε πλάι στην κηλίδα της θάλασσας κάτω απ' τον ουρανό κάποιας εφήμερης αγάπης.
Παλιά, λιωμένα απ' τις πεζοπορίες παπούτσια μου που ονειρευτήκατε ταξίδια.
7 comments:
Επειδή οι αρβύλες κάπως μου θύμισαν παγοπέδιλα εργασίας, σκεφτόμουν μήπως θα μπορούσατε να του φορέσετε πατίνια πορείας... ή και πατίνια ορειβασίας αν αλλάξει το τοπίο.
χα !! στο τσάκ μπήκα !!
θα κρατήσω λοιπόν την απορία τι στην ευχή οδηγίες ζήτησε,και θα μείνω μόνο στην, βεβαιότατη πλέον, διαπίστωση οτι επανειλημμένως τα σπιτάκια μιλάνε ,ενίοτε δε φωνάζουν κι όλας.
Aμάν καλέ ,με ταχύτητα αστραπής σχολιάζουν μερικοί πιά !!!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Παλιά, λιωμένα απ' τις πεζοπορίες
παπούτσια μου
που με οδηγείτε πάντα στους γκρεμούς
σε λάθος δρόμους που βγάζουν στο σκοτάδι
σε σπίτια που ερήμωσαν μες στις φωτογραφίες τους.
Άσπλαχνα, μπερδεμένα μέσα στην πολυκοσμία
παπούτσια μου
φτιαγμένα μόνο για αποχωρισμούς
γι' αυτούς που περιφέρονται δίχως ελπίδα
έξω απ' τους χάρτες του καλοκαιριού.
Παπούτσια που δεν με πάτε πουθενά
παρά μονάχα σε πόλεις που απομακρύνονται
σε ανθρώπους που πεθαίνουν μόλις τους αγγίζεις
σε έρωτες που σβήνουν πριν να γεννηθούν.
Κι όμως σας είχα φορέσει κάποτε
σε ηλιόλουστες μέρες
σε διαδρομές κοντά στα κάστρα
της παράκτιας πόλης
κι άλλοτε πλάι στην κηλίδα της θάλασσας
κάτω απ' τον ουρανό
κάποιας εφήμερης αγάπης.
Παλιά, λιωμένα απ' τις πεζοπορίες
παπούτσια μου
που ονειρευτήκατε ταξίδια.
Τα παπούτσια, Κατερίνα Καριζώνη, ποιήτρια Θεσσαλονίκης
Μήπως ο ήρωας σου διαβάζει Πάουλο Κοέλιο;;
h.constantinos Βατραχοπέδιλα;
ξωτικό Απολύτως!
melidonism Καλό ποίημα, δεν την ήξερα την ποιήτρια, ευχαριστώ!
mariela Αν ο Κοέλιο έχει συγγράψει εγχειρίδια με οδηγίες χρήσεως "έξυπνων κινητών"... ;-)
Όλα είναι πιθανά...
Post a Comment