Πέταξε το περιστέρι ανάμεσα από πύρινες συμπληγάδες. Αίμα στόλισε ένοχα τις άκρες των φτερών του και η στάχτη της λήθης προσπάθησε να καλύψει αυτή την ντροπή. Κάτασπρος ο Ουρανός λες και ζήλεψε τα οστά των νεκρών, έμεινε βουβός και ακίνητος σα στήλη άλατος που αντίκρισε για τελευταία φορά τα Σόδομα. Πουθενά. Στο ράμφος ενός περιστεριού χώρεσε πια η ανθρωπιά και ταξιδεύει. Μόνη. Ντυμένη όμως στο απαλό ροζ ενός αλλοτινού ηλιοβασιλέματος, μεταφέρει το χαμόγελο του Θεού. Θα τα καταφέρει.
5 comments:
Σαν καμικάζι αλλά προς τα πάνω !
Πέταξε το περιστέρι ανάμεσα από πύρινες συμπληγάδες. Αίμα στόλισε ένοχα τις άκρες των φτερών του και η στάχτη της λήθης προσπάθησε να καλύψει αυτή την ντροπή.
Κάτασπρος ο Ουρανός λες και ζήλεψε τα οστά των νεκρών, έμεινε βουβός και ακίνητος σα στήλη άλατος που αντίκρισε για τελευταία φορά τα Σόδομα.
Πουθενά.
Στο ράμφος ενός περιστεριού χώρεσε πια η ανθρωπιά και ταξιδεύει.
Μόνη.
Ντυμένη όμως στο απαλό ροζ ενός αλλοτινού ηλιοβασιλέματος, μεταφέρει το χαμόγελο του Θεού.
Θα τα καταφέρει.
ξωτικό Αυτό το "προς τα πάνω" είναι πάντα το ζητούμενο ;-)
ηλιογράφος Πολλά θαυμαστικά. Καί ευχαριστίες :-)
Όταν το πέταγμα είναι Πέταγμα, δεν έχει σημασία (για μένα) προς τα που πηγαίνει φτάνει να πετά!
Τι χαρά να διαβάζουμε και εδώ τον Ηλιογράφο! ;-)
άιναφετς Συμφωνώ (και στα δύο)!
Post a Comment